Herinneringen aan Berlijn

In 1988 ben ik in Berlijn geweest. Ons hoofdverblijf was natuurlijk in West-Berlijn en er stond op één dag een uitstapje naar Oost-Berlijn op het programma. Je kwam in Berlijn via de Transitstrecke, een slecht onderhouden Autobahn dwars door de DDR, waar je niet vanaf mocht. Ik reisde per bus met een voornamelijk Duits reisgezelschap. Eerst gingen we door een zwaar bewaakte douanepost en toen reden we op de Transitstrecke. In de verte lagen dorpen waar we nooit zouden kunnen komen. Op meerdere plaatsen stond een politieautootje verdekt opgesteld om de weg in de gaten te houden. Ook werd de reistijd geregistreerd om te voorkomen dat mensen om zouden rijden. Het was daarbij wel de bedoeling dat je de Raststätte halverwege aandeed, daar werd in de reistijd rekening mee gehouden. In het winkeltje daar kon je met D-marken betalen om de Oost-Duitse economie te spekken. Alles in de DDR was slecht onderhouden, maar de Raststätte zag er piekfijn uit. Het werd als een visitekaartje van het land beschouwd. De Duitsers in ons gezelschap zeiden minachtend: “Ja, dan kan het ineens wel.”

Webformulier

Heb jij ook zo’n hekel aan sollicitatieformulieren op internet? Je hebt veel tijd besteed aan je CV, zodat dat er goed uitziet en dan moet je je tijd besteden aan het invullen van hun vakjes. Laten ze gewoon mijn CV bekijken. Nog erger wordt het als ze een sollicitatiesite hebben die niet goed werkt.

De computer

Niemand weet wanneer het is begonnen. Het moet eeuwen geleden zijn geweest, dat we zijn begonnen onze maatschappij in te richten als een computer. Lang voordat er elektronische computers bestonden, hebben we regels bedacht. Al die regels samen vormen een systeem van regels. In werking gesteld gaat zo’n systeem van regels zich gedragen als een computer.