Ontslagen (7)

Uit mijn opleidingsplan (dag 43)

Algemeen leerdoel: Omgaan met niet-aangereikte informatie.

Toelichting

Leren om informatie boven tafel te krijgen, leren om de juiste vragen te stellen en leren te bepalen of en wanneer ik voldoende informatie heb.

 

In mijn projecten in het verleden speelde dit issue niet zo. Het betrof technisch georiënteerde projecten, met een omschreven doel waarvan alleen de technische details ingevuld moesten worden. Tijdens het project kwamen op basis van terugkoppeling van ontwerp en proefversies als vanzelf concrete vragen en nieuwe inzichten boven. Nu bij NEM ervaar ik dat besprekingen op een abstract niveau blijven zweven en dat op dat niveau informatie vergaard moet worden. Dat vind ik lastig. Ik voel in dergelijke situaties aan dat ik niet alles begrijp of dat ik onvoldoende weet, maar heb dan geen aanknopingspunten over wat ik zou kunnen vragen om de gewenste verduidelijking te krijgen. Het gaat dus om informatie die de gesprekspartners niet uit zichzelf geven. In het verleden heb ik wel mensen geïnterviewd en daarbij had ik doorgaans genoeg aan de informatie die men uit zichzelf gaf. De moeilijkheid zit hem bij situaties waarin mensen dat niet doen en ik niet weet hoe ik moet doorvragen.

Eerste stap

Zoeken of er cursussen op de markt zijn die aan dit doel beantwoorden.

 

Autisme

(Vooraf: Uit het opleidingsplan, “De gegevenseigenaren”, projectorganisatie.)

Toen we napraatten na de tweede touch down meeting met “de gegevenseigenaren”, vertelde Lilian dat zij het syndroom van Asperger heeft. Dat was geen verrassing. Wat ik voor die tijd al over haar wist, kan ik niet meer terughalen. In ieder geval paste een autisme spectrum stoornis in het beeld dat ik van haar had.

Ik had gedacht dat ik goed zou kunnen samenwerken met iemand die autistische trekken heeft. IT-ers zijn ook halve autisten en daar heb ik goed mee samengewerkt. Als je ze wat vraagt dan geven ze antwoord op wat je vraagt en niet op wat ze denken dat je bedoelt. Als ze iets zeggen dan bedoelen ze vrij letterlijk wat ze zeggen. Mensen met overmatige sociale vaardigheden geven soms hele uitweidingen en als je dan terug komt op de vraag, zeggen ze: O, ik dacht dat je dit bedoelde. Nee, ik bedoel wat ik vraag. Als ik iets anders had bedoeld, dan had ik daar naar gevraagd. Het kan mij niet schelen of iemand direct is, of bot, zolang iemand mij met respect behandelt, kan het mij niet schelen welke woorden hij gebruikt. Het gaat er om of ik mijn informatie krijg.

Ik heb gemerkt dat Lilian weinig informatie deelt. Ik heb hierboven de voorbeelden gegeven: “de gegevenseigenaren”, de kwestie van de projectorganisatie binnen GL van dit project, het geven van feedback. Als ik vragen heb, dan stel ik ze en dan geeft ze mij voldoende uitgebreid antwoord. Maar als ik niet weet dat ik informatie mis, dan krijg ik die van haar niet vanzelf. Zij houdt alles onder zich, als een kloek die op de eieren zit. Qua verantwoordelijkheid is dat juist goed, maar qua informatie zou ze meer open moeten zijn. In de laatste week bedacht ik mij dat ik bepaalde dingen naar mij toe zou kunnen trekken. Van ons opgeleverde produktbestand weet ik bijvoorbeeld niet hoeveel records handmatig zijn gedaan, hoeveel automatisch en hoeveel er zijn gecombineerd. Zij heeft namelijk het opgeleverde bestand gemaakt. Ik weet niet of het nu opgeleverde volledig is, of dat er nog een nazending zal komen. Zij heeft mij gevraagd mijn werk aan te leveren en gesteld dat zij zelf het eindprodukt samen zou stellen. Ik heb volgens afspraak mijn delen aangeleverd en het losgelaten. Zou ik me daar dan toch mee moeten blijven bemoeien? Het bestand napluizen en controleren? Of wekt dat juist irritatie op?

Zoals gezegd is het opvragen van informatie een leerpunt voor mij. Dat is geen probleem als ik samenwerk met mensen die uit zichzelf praten (wat meestal het geval is). Het niet delen van informatie blijkt een eigenaardigheid van Lilian te zijn. Dat is geen probleem als zij samenwerkt met mensen die assertief zijn. Je ziet hier dat juist de combinatie van twee persoonlijkheden funest is, terwijl beide persoonlijkheden afzonderlijk prima functioneren. Dat heet een interactieprobleem. Dit had niemand kunnen voorzien. Omdat het een interactieprobleem is, had niemand het kunnen voorzien.