Wat is er gebeurd?
Lilian en Anita kennen elkaar binnen NEM al jaren. Ze weten wat ze aan elkaar hebben en ze hebben aan een half woord genoeg. Lilian vroeg aan Anita om op mijn laptop CloseView te installeren en mij het handmatig deppen [^1] uit te leggen. Uiteraard vertrouwde Lilian volledig op Anita dat dit goed zou komen.
Anita wist dat ik al “maanden op dit project zat” (het was pas anderhalve maand trouwens) en ging er vanuit dat ik daar alles vanaf wist. Zij ging er ook vanuit dat ik veel wist van DEP en van dep-elementen. Ik weet nagenoeg niets van DEP en dep-elementen, ik heb er nooit mee gewerkt. Het was pas achteraf, op dag 53, dat we dit van elkaar realiseerden.
Ik kreeg instructies van Anita. Die waren vrij eenvoudig. Een paar codes, korte codes die we later met een replace-commando zouden vertalen, om het typwerk te beperken. Een omschrijving, als je het niet weet zet je er gewoon “HINKELEN OP TWEE BENEN” in. We hebben samen een paar elementen doorgenomen. (Elementen niet te verwarren met dep-elementen, want dat zijn verschillende dingen.) De omschrijvingen op de elementen waren soms omslachtig, soms veel te lang, soms onduidelijk. Zij heeft in ieder geval nooit gezegd dat ik zoveel mogelijk van de bron moest overtypen. De instructies die ik kreeg, waren zo eenvoudig dat het geen moment in me opgekomen is om te vragen of ik het goed deed. We zitten niet op de kleuterschool. Ik zou me een beetje belachelijk gevoeld hebben als ik dat wel gevraagd had.
Op een gegeven moment ontdekte ik dat de dep-elementen die we invoerden, op één na (in sommige gevallen op twee na) uit de bestandsnaam te halen waren. De omschrijving uiteraard niet. Dus heb ik bulkbewerkingen gedaan in Excel, na telefonisch overleg met Lilian. Belangrijk: de omschrijving niet, in overleg met Lilian. Om kort te gaan, ik heb duizenden regels geproduceerd met dezelfde omschrijving. Dat zou betekenen dat je, als je op omschrijving zoekt, je binnen die selectie nog op andere dep-elementen moet zoeken om het aantal zoekresultaten te beperken. Bijvoorbeeld op de decompositie, kleur, grootte, datum, of pad. Vergeet het pad niet. In het pad zit nog allerlei informatie die niet in het depschema te passen is, informatie die wij vaak niet zien, maar die de mensen bij GL wel begrijpen.
In deze situatie zijn er drie mensen die alle drie vanuit hun perspectief juist gehandeld hebben. Er is niemand die anders had kunnen doen. Of toch? In een situatie waarin er iets verschrikkelijk misloopt, terwijl niemand iets fout doet, blijft er één verantwoordelijk voor het resultaat, en dat is de projectleider. Zij had aan de resultaten moeten controleren, waarvoor zij verantwoordelijk was. Als je instructies geeft, moet je controleren of die instructies het resultaat opleveren dat je verwacht had. Nog maar net had ze er op gewezen (ten overvloede) dat het zo belangrijk was om de resultaten in Sharepoint te delen. Als zij op de eerste dag, ’s avonds thuis, één keer op mijn bestand geklikt had, dan had ze bij de eerste oogopslag gezien dat dit fout was. Zij heeft daar twee weken lang niet naar gekeken. In haar eerste reactie mailde zij: “Sorry, ik hanteer voor anderen dezelfde hoge standaard als voor mezelf, mijn fout.” (Uit het hoofd geciteerd, ik kan niet meer bij mijn e-mail.) Ik ben het niet eens met die conclusie. Het heeft niets te maken met hoge eisen stellen of met capaciteiten. Als zij dezelfde kennis van dep-elementen had gehad als ik, had ze ook precies hetzelfde gedaan als ik. Zij heeft iets nagelaten, wat zij had moeten doen, ik niet. Dit debacle is voor 100% aan Lilian te wijten.
[^1]: DEP is een gefingeerde aanduiding voor de branche. Een aantal vaktermen heb ik gewijzigd in al dan niet bestaande gefingeerde termen, zodat de branche niet te achterhalen is.
Ik probeer me zo goed mogelijk in te leven. Ken ik vergelijkbare zaken in mijn eigen kring? Misschien. Er is een collega die ‘nieuw’ is (nu alweer meer dan 1 jaar). Die deed onlangs iets fout en ik wijtte dat deels aan mezelf; niet de tijd genomen hem goed in te werken op die materie. Ik mag hem dat geval dus niet aanrekenen en doe dat ook niet. Denk ik althans. Ik heb namelijk, toegegeven, toch wel ook andere kritiek op hoe hij die materie aanvloog. Ik heb ook wel getracht die te bespreken met hem, maar hij leek niet echt te happen. Dat wil zeggen, hij hoorde het aan en ging er niet echt op in. (Misschien ben ik op zo’n moment weer dusdanig tactvol dat het hem niet eens opvalt dat ik ergens mee zit?) Ook is hij wat gevoelig. Daarmee bedoel ik dat hij zich al geraakt voelt door kleine, in mijn ogen onschuldige, uitspraakjes/kritiekjes. Dat maakt dat ik soms op mijn tenen moet lopen. Als ik vertrouwelijk met een andere collega over hem praat, is dat altijd om te kijken of die nog tips voor me heeft. Maar je weet nooit of die niet weer anderen een te negatief beeld van deze collega voorspiegelt.
In jouw geval heb je volgens mij te maken gehad met iemand die zichzelf slecht kent, nog niet zo heel wijs is, onvoldoende consequent is, een begripvolle houding slechts veinst, de schuld eigenlijk bij anderen legt, faalangst heeft en zichzelf tegelijkertijd toch overschat (gaat dat samen? ja, dat gaat samen), en door deze combinatie van eigenschappen andere mensen groot onrecht kan aandoen.
Je hebt pech gehad. Meer kan ik er niet van maken. Alleen als hetzelfde je heel vaak zou overkomen is er bij jouzelf iets echt mis. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat jij perfect bent. Maar dat is niemand. De pech bestaat eruit dat jij met jouw karakter zo iemand tegenkwam. Die combi matchte dit keer niet. Misschien een volgende keer wel, omdat je dan geleerd hebt van deze ervaring.
LikeLike
Dat van die faalangst is een interessante mogelijkheid. Hetzelfde als dit is mij nog nooit overkomen, wel andere dingen die mij op 5 mei deden schrijven dat ik mij kennelijk op de werkvloer niet staande kan houden. Het zijn steeds weer andere dingen. Ik denk wel dat te weinig initiatief en assertiviteit daar vaak mee te maken hebben.
LikeLike