De grote omslag

Het is mooi weer, goed voor de opkomst. Een goede opkomst is goed voor de PVV. Het is een protestpartij, en proteststemmers hebben de neiging om thuis te blijven “omdat het toch niets uitmaakt”. Ik hoop dat ik morgen wakker wordt in een mooier Nederland. Want dit Nederland is niet het land dat ik gewild heb.

 

Wilders deed het fantastisch gisteravond. Hij toonde verschillende facetten van zijn persoon. Wellicht spreekt hij daarmee verschillende soorten mensen aan. Eerst zagen we hem als grapjas met een cabareteske pesterigheid die alleen de zogenaamde populisten schijnen te beheersen. Na een zeer zwaarmoedige opening van Asscher, kwam Wilders met de verrassende vraag: “Gaat het goed met u?” Vervolgens zette hij Asscher volkomen voor schut. Pim Fortuyn zou in zijn graf liggen te schuddebuiken van het lachen. Daarna zagen we Wilders zoals we hem vooral kennen: keihard, boos, scheldend, daarbij gebruikmakend van allerdegelijkste argumenten. Aan het einde van de avond zagen we Wilders als een serene en ernstige aandrager van argumenten, als een staatsman, bijna als een wetenschapper.

We hebben een surrealistische campagne achter de rug. Iedere dag lijsttrekkers die over vanalles kissebissen, maar het belangrijkste onderwerp, dat onze maatschappij al jaren in zijn greep houdt, mijden: de massa-immigratie. Ze waren het eigenlijk allemaal met elkaar eens, er is al een regenboogakkoord gesloten, eerst nog even de verkiezingen. Net als bij de Europese grondwet, zeg maar. De sfeer lijkt op die in de Verenigde Staten vlak voor de verkiezingen. Men wist het zo zeker. Met verbazing kijk ik naar de peilingen de laatste dagen. De VVD de grootste, de PVV steeds kleiner. Ik geloof het niet. Met alles wat er de afgelopen anderhalf jaar gebeurd is? In deze sfeer, die zo herkenbaar is, zo vervreemdend ook, kan het niet anders dan dat er een grote klap voor links komt. Natuurlijk wordt de PVV de grootste. En het verschil met de nummer twee zal meer dan één zetel zijn.

De grote omslag zal niet zijn dat Wilders de grootste is. De grote omslag zal ook niet zijn dat later dit jaar Le Pen president wordt, of dat Trump president is, of dat er een politieke aardverschuiving in Duitsland zal zijn. Verandering van beleid komt eerder in aanmerking voor de benaming omslag, maar in een polderland is die verandering moeizaam. De werkelijk grote omslag zal zijn dat er een kentering in de publieke opinie komt en dat we over vijf jaar gewoon weer voor onze politieke voorkeur kunnen uitkomen, zoals het hoort. Dat mensen eindelijk beseffen dat de nieuwe realisten niet gevaarlijk zijn en dat ze niets met het fascisme te maken hebben. Hebben jullie Lodewijk Asscher gisteravond gezien? Dat verbeten gezicht van iemand die weet dat hij gaat verliezen. Hij zag eruit alsof hij de dood in de ogen keek. De idioot. Over vijf jaar ziet de wereld er anders uit. Trump zit dan in zijn tweede termijn. Hij zal op z’n sloffen de verkiezingen hebben gewonnen. Gewoon, omdat hij het goed gedaan heeft en de democraten geen enkel geloofwaardig antwoord hadden. In Zweden zullen de sociaal-democraten eindelijk verdreven zijn. Over vijf jaar zal de herverkiezing van Le Pen op de agenda staan. En ze zal op haar daden beoordeeld worden, in plaats van op hysterie. Eindelijk weer democratie.