¿exit

Het wonderlijke van de meeste anti-EU-argumenten is dat dezelfde argumenten ook tegen de nationale regeringen ingebracht worden. Als dat redenen zijn om uit de EU te gaan, dan zijn dat dus ook redenen om de eigen regering af te schaffen.

 

Men wil zelf het beleid bepalen. Men verwacht kennelijk meer invloed op de regering te hebben dan op de Europese commissie.In Nederland leven grote bezwaren tegen het EU-immigratiebeleid, maar onze regering staat hetzelfde beleid voor als de EU, zeg maar de welkomstcultuur. Het zou dus niets uitmaken als Nederland niet in de EU zou zitten, want dan zouden onze grenzen ook open staan. Wat het volk wil, is ander beleid. Als de EU beleid zou voeren dat door de gemiddelde EU-bevolking gedragen werd, dan zouden er weinig voorstanders van een exit zijn. Als de EU haar buitengrenzen bewaakt had (zoals ooit afgesproken was), dan waren de Britten gewoon binnen de EU gebleven.
In wezen is de kwestie wel of niet EU heel simpel. Je moet alleen die dingen gezamenlijk regelen waarover je het eens bent. Ook als er een EU-superstaat zou komen, dan geldt dat je geen dingen moet regelen die afzonderlijke staten liever zelf doen, bijvoorbeeld omdat er in verschillende landen verschillend over gedacht wordt. Een samenwerkingsverband, zoals de EU, kan en moet voor alle partijen voordeel opleveren. Tegenstanders van de EU zijn tegen DEZE EU. Het moet mogelijk zijn om besluiten te nemen waarvoor in alle deelnemende landen een meerderheid is. En daarbij zou een democratische EU het moeten laten.
Ook als je een voorstander bent van “een” EU, dan is er nu een krachtig argument om voor een exit te stemmen. Dat is dat een exit of het dreigen daarmee een pressiemiddel is om de EU-politici naar het volk te laten luisteren, een manier om de arrogantie van de macht te breken. Zo had onze regering in 2015 de grenzen moeten sluiten voor de vluchtelingen en een Nexit moeten aankondigen. Als meer landen dat zouden hebben gedaan, was wellicht daardoor het EU-beleid aangepast en dan was een Nexit er misschien niet eens gekomen, omdat de noodzaak daartoe niet meer gevoeld werd. Maar de nationale regeringen hebben schouder aan schouder met de EU ervoor gekozen om de wil van de bevolking te trotseren. Eigenlijk de inzichten van de bevolking te negeren. De waarschuwingen in de wind te slaan. Men heeft met de vluchtelingencrisis het hele continent in een toestand van ontwrichting gebracht. En nu zijn er meerdere landen die meer belang hebben bij een bestaan buiten de EU dan bij een bestaan binnen de EU. Wat zullen de EU-politici doen om die landen binnen te houden? Zullen ze hun beleid richten op voordelen voor allen, of zullen ze dreigen met doemscenario’s? Overigens geldt voor vrijwel alle (economische) nadelen van een exit, dat deze door politici veroorzaakt worden, al dan niet als straf. En dat zou men dus niet moeten doen, onder andere omdat men daarmee het eigen ongelijk toegeeft. Als men het Verenigd Koninkrijk gaat straffen voor de Brexit, dan is dat het beste bewijs dat de Britten gelijk hadden toen ze ervoor kozen eruit te stappen.