Een paar jaar geleden maakte ik een tussenlanding in Abu Dhabi. Vanuit de lucht zag je enorme zandvlakten. Ik was benieuwd hoe een vliegveld in een rijk Arabisch land er uit zou zien. Zou het erg mooi zijn en doen denken aan de sprookjes van duizend en één nacht?
Daar deed het inderdaad aan denken. Een groot gedeelte van de gebouwen ziet er net zo uit als een vliegveld bij ons, maar de centrale hal was zeker mooi. Het was een enorm gewelf, vrijwel afgesloten van het daglicht maar goed verlicht, fraai betegeld en met mooie vormen. Het viel me op dat er drie soorten mensen waren. Het grootste gedeelte, zo’n 90%, waren westerse toeristen. Die waren gekleed zoals westerlingen op vakantie gekleed gaan: luchtig en rommelig. Zodra er wat zon is en het warm is, doen mensen in het westen het liefst zo weinig mogelijk kleren aan. De officiële beambten zagen eruit zoals Arabieren er op televisie ook uit zien: een lang wit gewaad en het hoofd bedekt met een wit met rood geblokte keffiyeh. Bij een tussenlanding hoef je niet door de douane, ik heb ze alleen van een afstand gezien. De derde groep bestond uit moslims, zoals je die hier in de stadswijken ook ziet. De vrouwen zagen er saai uit in hun grauwe gewaden, de mannen keken hun ogen uit naar de westerse vrouwen.
Er hing een eigenaardige sfeer in die gebouwen. Het was beklemmend. Alsof je opgepakt zou worden als je een stap aan de verkeerde kant van een lijn zou zetten, zoiets. In Segou − de verkruimelde aarde, een roman van Maryse Condé, komt een scène voor waarin een man te paard in een stad komt waar hij nog nooit geweest is. Hij heeft er al wel veel over gehoord, de tijden zijn veranderd, de stad is islamitisch geworden. Hij rijdt door een prachtige poort en wordt vervolgens opgepakt en in een kerker gegooid, waar hij wekenlang gevangen wordt gehouden. Dan blijkt dat hij een heiligdom heeft aangetast.
Als toerist zal je natuurlijk geen haar gekrenkt worden, daar hoef je echt niet bang voor te zijn, ik probeer alleen maar de sfeer te beschrijven die daar hing. Ik kon het niet goed plaatsen, tot ik een keer een film zag waar dezelfde sfeer hing. In die film werd gezegd dat ze de pest aan ons hadden. Dat moet het zijn dat ik voelde. Ze haten ons.
Daar moest ik aan denken toen ik vorige week las dat asielzoekers soms hulp van Christelijke vrijwilligers weigeren. “De islam mag ons niet door christelijke opportunisten worden afgenomen.” (Bron: Reformatorisch Dagblad, 24 september 2015 ) Ze haten ons. Dat verklaart alles. Dat verklaart hun afgunst, hun afgunst verklaart waarom ze hierheen willen, de haat verklaart hun agressie en ook waarom ze hulp van niet-moslims verontwaardigd afwijzen. Christenen verwachten dat als je iemand de andere wang toekeert, hij tot het inzicht zal komen dat je liefhebt. Maar wint naastenliefde altijd van de haat? Als iemand erg veel haat in zich heeft, dan zal hij misschien nog een keer slaan.
Mensen die proberen te waarschuwen voor de gevolgen van deze massa-immigratie worden weggezet als haatzaaiers. Dat is niet eerlijk. Het wegzetten van mensen als haatzaaiers betekent het niet willen aanhoren van hun argumenten. Het is juist omgekeerd, zij haten ons. Hoe lang zal de adem van de vrijwilligers zijn? En is het eigenlijk wel verstandig om mensen te helpen die ons haten? Denk je dat je ze kunt overhalen hun haat los te laten? Of denk je dat het slechts enkelingen zijn?
In de serie Immigratie verschenen:
-
5 mei
Herdenkingen helpen niet om een oorlog te voorkomen, er zal sowieso geen oorlog komen, maar wel zal er terrorisme zijn. -
Verblind door het zien van vluchtelingendrama’s
De vluchtelingendrama’s zijn zo groot dat men blind is voor de gevolgen van een ruimhartig toelatingsbeleid. -
Moeten we bezorgd over de vluchtelingenstroom zijn?
Er zijn grote zorgen over de vluchtelingenstroom, maar als blanke modale heteroseksuele niet-gelovige man heb je weinig te vrezen. -
Waar was het verstand in de Tweede Kamer gebleven?
Tijdens de Algemene Politieke Beschouwingen van 2015 toonden de geëmotioneerde opponenten van Wilders zich niet in staat om op argumenten in te gaan. -
Valt het allemaal wel mee?
Moslims zullen nooit de meerheid in Nederland worden, maar de immigratieproblemen zullen veel en veel groter worden dan nu. -
Ontaard de democratie in een ramp?
Voor het opnemen van vluchtelingen is de democratische legitimatie minimaal of zelfs afwezig, terwijl de gevolgen groot zijn.
Voor nieuws van de mainstream media, blogs van anderen en de sociale media, zie https://www.facebook.com/janstemerdink1962.
Er rust een enorme educatieve taak op onze schouders: Moslims de waarheid en niets dan de waarheid vertellen over hun geloof. En elke moslim die zelfs dan nog blijft geloven in Allah en Mohammed zal je wel moeten wantrouwen. En je zal je als samenleving moeten afvragen wat je met deze diehards aan moet, want ze gaan hoe dan ook voor blijvende problemen zorgen.
LikeLike
Pingback: Krijgt Wilders gelijk? Van wie? | Jan's Filosofie